با آن که ممکن است میلان اولین شهر در ایتالیا نباشد که گردشگران به فکر بازدید از آن می‌افتند، اما با این حال این شهر چیزهایی بیش از جاذبه‌‌های گردشگری در خود دارد. جدای از تاریخ، میلان شهری است که همه در آن مشغول کارند و به همین خاطر به‌عنوان مرکز تجارت ایتالیا شناخته می‌شود. اینجا شهری است با گذشته‌ای الهام بخش و میراث فرهنگی غنی!
مکان های دیدنی میلان
ال دوئومو (کلیسای جامع) | Il Duomo
کلیسای جامع عظیم سانتا ماریا ناسنته، جایی که در نزد اهالی میلان به «ال دوئومو» مشهور است، این کلیسا در زمره‌ی یکی از بزرگ‌ترین کلیساهای جهان شناخته می‌شود که گنجایش ۴۰ هزار نفر را دارد؛ مثالی بی‌نظیر برای معماری زرق و برق‌دارِ گوتیک! کلیسایی که ساخت آن در قرن چهاردهم میلادی آغاز شد اما ساخت نمای آن تا اوایل دهه ۱۸۰۰ میلادی توسط ناپلئون تکمیل نشد. داخل بنا با ۱۳۵ قطعه سنگ تراش خورده و بخش بیرونی بنا با ۲۲۴۵ مجسمه مرمر تزئین شده است. فضای کم فروغ داخلی در مقایسه با عظمت و شکوه بخش بیرونی، تضادی جذاب و دل‌فریب ایجاد می‌کند. ۵۲ ستون عظیم نیز بر این عظمت ای بنا می‌افزایند و شیشه نقش‌دار سالن اصلی (متعلق به قرن ۱۵ و ۱۶ میلادی) از بزرگ‌ترین‌ها در جهان است.
شام آخر لئوناردو داوینچی | Leonardo da Vinci’s Last Supper
کلیسای آجری سبک گوتیک سانتا ماریا دل گرازیه در «کورسو ماژنتا» در سال ۱۴۶۵ ساخته شد؛ همچنین گنبد عظیم شش ضلعی آن متعلق به اوایل دوره رنسانس است که توسط برامانته (یکی از تأثیرگذارترین معماران رنسانس) طراحی شد. این کلیسا، گنجینه‌ای به نام شام آخر، اثر لئوناردو داوینچی را در بردارد؛ اثری که در طی جنگ جهانی دوم به شدت آسیب دید اما دلیل بسیاری از گردشگران برای بازدید از سانتا ماریا، بازدید از مهم ترین اثر لئوناردو داوینچی، نقش شده بر دیوار صومعه دومنیکن است که در بین سال های ۱۴۹۵ تا ۱۴۹۷ با الهام از داستان شام آخر مسیح به شیوه تمپرا خلق شد.
گالری هنر مدرن | Civica Galleria d’Arte Moderna
ساختمان «گالری هنر مدرن میلان»، محل اقامت ناپلئون هنگام حضورش در این شهر است. امروزه تزئینات داخلی این بنا به همان سبک و سیاق قبل باقی مانده است. تمرکز این موزه بر هنر مخصوص ایتالیایی، از رومانتیسیسم قرن ۱۹ میلادی تا پست امپرسیونیسم است؛ اما مجموعه گسترده‌تر از این‌هاست! در حیاط این گالری، یک باغ به سبک انگلیسی و همچنین یک باغ گیاه‌شناسی نیز وجود دارد که به موزه تاریخ طبیعی منتهی می‌شود.
قلعه فورزسکو | Castello Sforzesco
این قلعه که توسط ویسکانتی و خانواده فورزا، حاکمان میلان در سال‌های ۱۲۷۷ تا ۱۴۴۷ میلادی اداره می‌شد، در سال ۱۳۶۸ ساخته و در سال ۱۴۵۰ میلادی بازسازی شد. موزه قلعه شامل مجموعه‌ای از موزه‌هاست که یکی از آنها به مجسمه‌ها اختصاص دارد؛ مجموعه‌ای شامل «پیتا روندانینی»، آخرین شاهکار میکل‌آنژ که در سال ۱۹۵۳ از رم به این مکان منتقل شد از دیگر دیدنی‌های این قلعه به حساب می‌آید. سایر موزه ها دربرگیرنده آثار دکوراتیو و تزئینی شامل اشیای پیش از تاریخ و عتیقه‌های مصری و سلاح‌های ارتش و زره‌های قرون‌وسطی هستند.
گالری ویتوریو ایمانوئل دوم | Galleria Vittorio Emanuele II
این بنا که بخشی از «پیاتزا دل دوئمو» را به خود اختصاص داده و سمت دیگرش به «پیاتزا دلا اسکالا» گشوده می‌شود، توسط «جوزپه منگونی» در بین سال‌های ۱۸۶۵ تا ۱۸۷۷ ساخته شد. این بنا در زمان خودش بزرگ‌ترین مرکز خرید اروپا به حساب می‌آمده است. ویتوریو ایمانوئل، گنبدی دارد که در ارتفاع ۴۸ متری از سطح موزائیک‌دار آن قرار گرفته است و نماد آغاز معماری مدرن در ایتالیا به حساب می‌آید. امروزه، این بنا مثالی برای سازه‌های قرن نوزدهمی از آهن و شیشه است و هنوز برای شهروندان، محلی برای خرید، جمع شدن و گپ زدن هنگام ناهار یا صرف قهوه به شمار می‌آید.
اپرا در سالن تئاتر «آلا اسکالا» | Opera at Teatro alla Scala
این سالن باعظمت، یکی از معتبرترین مراکز اجرای اپرا در جهان به شمار می‌آید. این تالار میزبان اجرای مهم‌ترین قطعه‌های موسیقی و حضور موسیقی‌دانان، خواننده و نوازنده‌ها و همچنین بینندگان بی‌شمار آنها بوده است. این تالار گنجایش ۲۸۰۰ نفر را دارد که در کل ایتالیا، بی‌همتاست. فصل اجراها معمولاً از اوایل ماه دسامبر آغاز و تا ماه می ادامه می‌یابد؛ اما پیدا کردن بلیت اجراها به آسانی امکان پذیر نیست! فراموش نکنید که به «باکس آفیس» در موزه اسکالا هم سری بزنید؛ جایی که می‌توانید لباس‌های باشکوه و تاریخی و وسایل کسانی که روی این سن اجرا داشته‌اند را ببینید.
کلیسای آمبروز مقدس | Sant’Ambrogio
کلیسای آمبروز که شاهکاری از هنر معماری رومانسک است، در سال ۳۶۸ میلادی توسط آمبروز مقدس ساخته شد. وی در میلان متولد شد و از حامیان ساخت و توسعه میلان بود. چیزهای زیادی برای دیدن در این کلیسا وجود دارد؛ در ابتدای ورود، رواق بلندی چشم انسان را خیره می‌کند که متعلق به قرن نهم میلادی است، همچنین سنگ‌های تراش خورده تالار میانی بر اعتبار سبک رومانسک این بنا افزوده است. مطمئن شوید که در داخل بنا، منبر تراش خورده به سبک رومانسک و همچنین تابوتی که از قرن چهرم میلادی در زیر آن قرار دارد را ببینید. محراب بلند این کلیسا یک شاهکار هنری کارولینگین است که به سال ۸۳۵ میلادی تعلق دارد.
گالری نقاشی بررا | Pinacoteca di Brera
عمارت رنسانسی بررا، بین سال‌های ۱۶۵۱ تا ۱۷۷۳، با کاربری یک مدرسه یهودی ساخته شد؛ اما از سال ۱۷۷۶، تبدیل به آکادمی هنرهای زیبا شد و در نهایت به موزه بررا، یکی از بهترین موزه هنر در ایتالیا بدل گشت. بسیاری از آثار این گالری از کلیساهای متروک یا تخریب شده به اینجا منتقل شده‌اند. به محض ورود به حیاط، مجسمه ساخته شده از ناپلئون اول در سال ۱۸۰۹ اثر «کانوا» را خواهید دید. از جمله آثار قابل‌توجه در مجموعه نقاشی‌های قرن پانزدهم، اثر «بانو درمیان حلقه ای از فرشتگان» است. از دیگر آثار می توان به تابلوی «دو بانو» اثر جیووانی بلینی، همچنین آثاری از پائولو ورونسه، تیتان، تینتورتو و چهره‌نگاری‌های لورنزو لوتو و جیووانی باتیستا مورونی اشاره کرد اما بی شک مهم‌ترین تابلوی این مجموعه، تابلو «ازدواج باکره» اثر رافائل است.
موزه پلدی پتزولی | Poldi-Pezzoli Museum
یک خانه اشرافی قدیمی، امروزه میزبان نقاشی‌های بوتیچلی، مانتنا، پیرو دلا فرانچسکا، گواردی و آثار هنرمندان دیگر است که شامل جواهرات، نقره، برنز، ظروف چینی، سفال‌های آتروسک، زره و لباس‌های جنگی و … است. کف سالن‌ها با فرش‌های ایرانی پوشانده شده و پرده‌های نقش‌دار بر روی پنجره‌ها توجه بازدیدکنندگان را به خود جلب می‌کند. همچنین مجموعه بزرگی از توری‌های دست‌ساز اثر بوتیچلی نیز در این موزه نگهداری می‌شود.
استورجیوی مقدس | Sant’Eustorgio
«استورژیو» باسیلیکای سبک رومانسک، در قرن ۱۲ و ۱۳ میلادی ساخته شد؛ اما برج آن یک قرن بعد به آن افزوده و درنهایت نمای بیرونی آن در سال ۱۸۶۳ تکمیل گردید. اگر به آواز گروه کر به دقت گوش فرا دهید، می‌توانید هنر «میچلوتزو» در یک فضای معمارانه‌ی بی‌نظیر، با نقاشی‌های دیواری وینسنزو فوپا را درک کنید. کلیسای لورنزو ماگیوره مقدس نیز خیلی از اینجا دور نیست. قدمت آن به صدر مسیحیت باز می‌گردد اما ساخت گنبد سبک رنسانسی آن به سال ۱۵۷۴ می‌رسد
.
پیاتزا دی مرکانتی | Piazza dei Mercanti
با تمام آسمان خراش‌هایی که دیدن آسمان را غیرممکن کرده‌اند، پیدا کردن فضاهایی که حس میلان قرون وسطی را به گردشگر بدهند، دشوار است؛ اما تنها با پنج دقیقه پیاده‌روی از «پیاتزا دل دوئومو»، می‌توانید جایی را بیابید که شما را قرن‌ها به عقب بر می‌گرداند. پیاتزا دی مرکانتی با تالار ساخته شده در سال ۱۲۳۳ میلادی، میدانی کوچک را در قلب سیاسی میلان ایجاد کرده است. نمای این عمارت از سنگ مرمر سیاه و سفید ساخته شده است و با کاربری دادگاه و محلی برای قضاوت ساخته شده بود. دریاچه لوگانو و درخت‌های نخل از سال ۱۲۷۲ میلادی، از دیگر جزئیاتی هستند که در این مجموعه فضای قرون وسطی را تداعی می‌کنند.
بهترین رستوران های میلان
رستوران رِبِلوت – Rebelot restaurant
این رستوران یک رستوران کاملا خلاقانه و جذاب است. از دکور تا غذا و حتی نوع پوشش پرسنل نوآورانه بوده و میزهای آن از چندین روز قبل رزرو می شود. سرآشپز رستوران که یکی از معروف ترین و قدیمی ترین سرآشپزهای ایتالیایی است، منویی شامل هشت تا ده غذای اصلی را در نظر گرفته است. تقریبا ماهی یکبار منوی غذا به روز رسانی شده و غذاهای جدید جایگزین می شوند. اسم غذاها بر روی منو ممکن است عجیب باشد و جلوی اشتهای شما را بگیرد ولی شک نکنید با دیدن غذای سفارش داده شوکه خواهید شد!
ستوران درای میلانو- dry Milano restaurant
نگران پیدا کردن یک پیتزای خوب در میلان نباشید! رستوران درای میلانو یکی از خوشمزه ترین پیتزاهای ایتالیا را می پزد که فرمول ساخت خمیر آن نوعی راز محسوب می شود. خمیرهای این رستوران به قدری خوشمزه و خوش عطر است که عاشقان بسیاری دارد. اگر به میلان سفر کردید و به این رستوران رفتید حتما از منوی طولانی آن پیتزای سس گوجه ماریانا را سفارش دهید. در کنار پیتزا منوی دیگری تحت عنوان منوی نوشیدنی در اختیارتان قرار می گیرد. در این منو بیش از سی نو نوشیدنی را می توانید انتخاب کنید.
ستوران آلیس- alis restaurant
رستوران آلیس که نام آن برگرفته از نوعی ماهی ایتالیایی به نام آنچوی می باشد، یک ستاره میشلن داشته و حاصل همکاری دو آشپز معروف است. یکی از این افراد به صورت خانوادگی رستوران غذاهای دریایی داشته و دیگری از کودکی در بازار ماهی کار می کرده است. از این رو علاقه مشترک هردو به ماهی باعث شد تا رستورانی به نام آلیس احداث کنند و با منوهای خلاقانه از غذاهای دریایی امروزه به یکی از معروف ترین رستوران های میلان تبدیل شوند. نحوه طبخ غذاهای این رستوران بسیار جدید و متفاوت است. بیشتر غذاها با حفظ خواص خود تفت داده شده یا آب پز می شوند. اگرچه نوع سوخاری همیشه طرفداران خاص خود را دارد.
رستوران اون پوستو اَ میلانو- un Posto a Milano restaurant
همانطور که می دانید بیش از صدسال قبل بخش هایی از شهر میلان امروزی روستا بوده است. محلی به نام کاشینا کوکانیا یک مزرعه قرن هجدهمی در روستاهای میلان بوده است که در طی سالیان طولانی با گسترش و نوسازی به یکی از رستوران های شهر یعنی رستوران اون پوستو اَ میلانو تبدیل شد. نام این رستوران به معنی مکانی در میلان است و غذاهای آن روستایی وار، ساده و بدون تجملات می باشد. این رستوران هم منوی غذاهای گوشتی دارد و هم منوی غذاهای گیاهی برای افرادی که گیاهخوار یا خامخوار هستند. حیاط زیبای رستوران اون پوستو اَ میلانو حالت غیر شهری داشته و در فصول گرم مردم ترجیح می دهند داخل حیاط غذا بخوردند. باغ میوه های اطراف حیاط نشان دهنده ارگانیک بودن اکثر مواد غذایی این رستوران جذاب و دیدنی است.
